رابطه ابعاد برونگرایی، روان رنجور خویی و روان گسسته گرائی با سیستم های مغزی، رفتاری

رقیه آتشکار، علی فتحی آشتیانی، پرویز آزاد فلاح

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد برونگرایی،روان رنجور خویی و روال گسسته گرایی با سیستم های مغزی/ رفتاری به مرحله اجرا در آمد. روش: در نمونه گیری  128نفر از دانشجویان دختر یکی از دانشگاه های تهران با میانگین سنی02/26 سال و انحراف معیار 5/3، با تکمیل پرسشنامه شخصیتی گری- ویلسون GWPQ و فرم تجدیدنظرشده پرسشنامه شخصیتی آیزنک EPQ-R مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: تحلیل آماری با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد که برون گرایی با سیستم فعال ساز رفتاری رابطه ای معنادار ندارد، روان رنجورخویی با مؤلفه های سیستم بازداری رفتاری و سیستم جنگ/ گریز همبستگی دارد. عامل روان گسسته گرائی نیز با دامنه متنوعی از مؤلفه های نظام مغزی رفتاری ارتباط دارد. بحث: این یافته ها با برخی از مطالعات قبلی همسو می باشد. نتایج، اثرات ترکیبی این مؤلفه ها را نشان می دهد؛ برای مثال سیستم فعال ساز رفتاری، همانند تفسیر گری از این سیستم، کاملاً منطبق بر برونگرایی نیست بلکه ترکیبی از درونگرایی پایین و اضطراب پایین است. سیستم بازداری رفتاری همسو با نتایج تحقیقات پیشین،ترکیبی از روان رنجورخویی بالا و برونگرایی پایین است و دامنه متفاوت از وجود شاخص ها در روان گسسته گرائی به عنوان یک ملاک عمومی، باور اینکه تبیین کننده خوبی برای بعد جنگ/ گریز باشد، را با مشکل مواجه کرده است.